SOWA OPAC : Praga Południe - katalog centralny

2 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Oświecenie, czyli Tu i teraz / pod redakcją Łukasza Rondudy i Tomasza Szerszenia. - Kraków : Wydawnictwo Karakter ; Warszawa : Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, copyright 2021. - 318, [2] strony : ilustracje ; 20 cm.

(Mówi Muzeum)

Autor

Ronduda Łukasz (1976- ). Szerszeń Tomasz (1981- ).

Forma i typ

Książki Publikacje naukowe

Odbiorca

Dorośli

Temat

Oświecenie Filozofia oświecenia Wpływ i recepcja Emancypacja Racjonalizm

Gatunek

Praca zbiorowa Esej

Dziedzina i ujęcie

Historia Literaturoznawstwo Socjologia i społeczeństwo Kultura i sztuka Filozofia i etyka

Współfinansowanie: Fundusz Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS

Czym jest Oświecenie? pytał Immanuel Kant w słynnym tekście z 1784 roku. Ponad dwieście lat później autorzy i autorki tekstów zawartych w książce powracają do tego pytania, ale stawiają je inaczej: jako konkretną, polityczną kwestię dotyczącą kształtu i perspektyw istnienia świata, w którym żyjemy. Zewsząd słychać dziś pesymistyczny refren: kres oświeceniowej tradycji głoszą myśliciele przynależący do rozmaitych tradycji intelektualnych i utożsamiani z różnymi opcjami politycznymi. Do głosu dochodzą ponownie religijne fundamentalizmy, rośnie nieufność wobec nauki. W kontrze do tego sposobu myślenia książka pokazuje Oświecenie jako epokę, która cały czas trwa: nie jako fantom, lecz jako żywa rama definiująca kształt naszej teraźniejszości, jako polityka krytycznego myślenia. Dziedzictwo oświeceniowe to nie balast, trup, którego należy reanimować lub dobić, lecz raczej coś jeszcze niezrealizowanego, ciągle niedopełnionego coś, co dopiero nadchodzi.

Autorzy i autorki tekstów w książce: Edwin Bendyk pisze o związkach postoświeceniowego paradygmatu z techniką i futurologią; Rafał Matyja zastanawia się, czy mamy dziś do czynienia z końcem oświeceniowej wyobraźni i co dziś pozostało z Oświecenia; Iwona Kurz pisze o kwestii niedokończonej emancypacji i powinnościach uniwersytetu; Agata Sikora analizuje panoptyczne i dystopijne dyskursy wewnątrz nowoczesności; Olga Stanisławska wychodzi od paradoksów związanych z pojęciem „rasy” w Oświeceniu i pisze o splocie problematyki rasizmu oraz płci w współczesnych dyskursach postkolonialnych; Adam Lipszyc tropi „akty oświecenia” w literaturze; Paweł Mościcki zastanawia się nad figurami współczesnego libertynizmu w literaturze francuskiej; Łukasz Ronduda i Tomasz Szerszeń wskazują, gdzie należy szukać źródeł polskiej nowoczesności i do jakich obrazów warto w tym poszukiwaniu się odwołać.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Czytelnia Naukowa Magazyn (Meissnera 5)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. FV-62519 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Być gościem w katastrofie / Tomasz Szerszeń. - Wydanie I. - Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2024. - 196, [4] strony : fotografie, ilustracje ; 22 cm.

(Dwutygodnik.com : strona kultury)

Autor

Szerszeń Tomasz (1981- )

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Agresja rosyjska na Ukrainę (2022) Antropologia społeczna Odbiór społeczny Sztuka Ukraina

Gatunek

Esej

Dziedzina i ujęcie

Etnologia i antropologia kulturowa

Wojna wchodzi przez oczy. To spostrzeżenie Goi znalazło wyraz w jego słynnych "Okropnościach wojny". Dziś możemy dopowiedzieć: obrazy niosą cierpienie, ale też na to cierpienie znieczulają. Od 24 lutego 2022 roku, gdy rozpoczęła się inwazja Rosji na Ukrainę, zostaliśmy zalani niespotykanym do tej pory ogromem obrazów przedstawiających widoki cudzego cierpienia. Co jednak w rzeczywistości widzimy? Co nam umyka? Czy nasze patrzenie ocala, czy jest raczej formą pornografii – perwersyjnego zaglądania w miejsce, w które nie powinniśmy spoglądać? Kim jesteśmy: świadkami zbrodni? Widzami medialnego spektaklu? Przypadkowymi gapiami? Być gościem w katastrofie to antropologiczny esej o patrzeniu na obrazy wojny w Ukrainie. To próba opowiedzenia o tej wojnie poprzez jej wizualność, poprzez sztukę. Co to bowiem znaczy dziś: patrzeć, zaczynać, uchodzić, cierpieć, przeżywać, nienawidzić, dokumentować, przekraczać, dekolonizować, pisać? To również opowieść o charkowskim Domu „Słowo”, w której – niczym w soczewce – odbijają się losy ukraińskiej kultury ostatnich stu lat. I na sam koniec: to książka o próbie odnalezienia się w tej wojennej historii, o mediowaniu między obiektywnym, badawczym dystansem a afektywnym zaangażowaniem.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Czytelnia Naukowa Magazyn (Meissnera 5)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. FV-63320 (1 egz.)