Czteroletni Qiang ląduje w przedszkolu w Pekinie, ponieważ jego rodzice często są w rozjazdach i nie mają czasu na zajmowanie się dzieckiem. Qiang ma problemy z dostosowaniem się do zasad obowiązujących w przedszkolu. Przedszkolaki w nagrodę dostają czerwone kwiatki, Qiang'owi nigdy nie udaje się takiego zdobyć, jest urwisem i usiłuje przekonać kolegów, że pani Li jest potworem. Z całą ekipą próbują zaatakować wychowawczynię. Nie udaje im się to, Qiang zostaje uznany za dziwaka i odizolowany od reszty dzieci. Nie wiele jest filmów, w których główną rolę odgrywają dzieci 4-5-cioletnie. Kiedy jednak pojawiają się one w obrazie, wiadomo, że nie należy jego treści odbierać dosłownie. Dzieci są przeszłością dorosłych. W to w jaki sposób będzie wychowywany od najmłodszych lat, w jakim społeczeństwie, będzie odbijać się na jego dorosłej przyszłości. Czytając komentarze do filmu głównie natykałam się interpretacje przedszkola jako państwa, zasad i konsekwencji pani Li jako ustrój komunistyczny, który panuje w Chinach. Interpretacja bardzo słuszna. Ja jednak nie traktowałam zachowania Qianga jako wyrażenia jego indywidualizmu, na które nie może pozwolić w przedszkolu. Ja nie uznaje małego bohatera za ofiarę. Być może to, że wszyscy są tak samo traktowani nie jest dobrze, bo potrzebne są indywidualne jednostki. Ale na takim etapie jak przedszkole trudną dbać o indywidualność każdego dziecka. Moim zdaniem przedszkole to okres nauczenia się podstaw życia. Trudno akceptować indywidualizm dziecka, które nie umie się jeszcze samo ubierać i powstrzymać się od moczenia łóżka. Zwłaszcza indywidualizm, który jest akcentowany na bunt i agresję wobec innych osób w społeczeństwie. Widzę w Qiangu przyszłego nieodpowiedniego władcę państwa. Nieodpowiedniego, bo problemów nie załatwia się agresywną bójką, co w przyszłości urośnie do wojny. Nie wspominając o szacunku do starszych. To nie Qiang jest ofiarą, lecz osoby w jego społeczeństwie. Choć nie twierdzę, że nauka podstawowych czynności życiowych dzieci powinna odbywać się w tak surowy sposób - tu pani Li wcale nie jest święta.